Okupator se obično nije zadovoljavao samo istragom koju je preduzimao posle svake partizanske akcije jer ona zaista nije davala željene rezultate. Međutim, kako krivce nije mogao pronaći, preduzima druge mere: vrši iznenadne upade, u njemu, sumnjiive kuće i pretresa sve do temelja; preduzima  blokade pojedinih delova sela i atara i pretresa salaše, šupe i kolibe; postavlja zasede na glavnim prilazima selu; nasumice hapsi meštane, maltretira, tuče i muči na razne načine. Preduzima i niz drugih mera, a posebno nastoji da organizuje gustu i sigurnu obaveštajnu mrežu u redovima pokreta, podstičući kolebljivce i izrode na provokacije, denuncijacije i slično.

Od kada je veliko nevreme 1931. godine  srušilo vitki toranj sa pravoslavne crkve u Novom Bečeju samo su nam retke fotografije i po koje razglednice ostale kao dokument o tom nikad ne prežaljenom, a toliko prepričavanom ukrasu naše crkve. Kada je iste te godine postavljen nov toranj sa širim gabaritima, a i po dužini dosta kraći, građani, a posebno vernici nisu baš sa simpatijama gledali na njega.

Pedeset je godina prošlo od dana kada je zauvek - sa obale Tise kod Novog Bečeja - nestapo sedam stotina severnobanatskih Jevreja, a među njima stotinu šezdeset naših sugrađana... Sve njih odnele su crne lađe smrti u nepovrat - u pakao uništenja...

Pojavio se 1930. godine za vreme monarhofašističke diktature Aleksandra Karađorđevića i generala Petra Živkovića. To je vreme najcrnje reakcije i triumfa Zakona o zaštiti države. To je doba stroge ilegalnosti Komunističke partije, kada su njeni  borci noseći barjak revolucije, bili osuđivani na dugogodišnju robiju i umirali pod policijskim batinama ili ubijani metkom pri „pokušaju“  bekstva kako je zločin posle policija pravdala.

Tibor Nađ rođen je 1952. godine u Novom Bečeju. Završio je Školu za primenjenu umetnost u Novom Sadu 1973. godine. Bavi se slikarstvom, industrijskim dizajnom i unikatnom keramikom.

Sinoć u 7 i po sati izdahnuo je ovde član srpskog narodnog pozorišta, srpski glumac i književnik, najizvrsniji pozorišni crtač karaktera na slovenskom jugu, - Laza Telečki, u 33-oj godini svojoj. Suvobolјa, od nekog doba omladinska bolest, a u njega, rekao bi, porodična, jer mu je već pokosila dva brata i sestru, došla mu je glave.

Ljubiša Jocić bio je pesnik, pisac, slikar, reditelj, eksperimentator sa formom i značenjem, ali pre svega čovek igre i umetničkog istraživanja. Njegov stvaralački put trajao je pola veka, a ostavio je iza sebe bogat opus pesama, romana, antinovela, drama, filmova i slika.

Pijenje ispred prodavnice u Srbiji nije samo običaj – to je institucija! Datira otprilike od kad postoji prva prodavnica i prva flaša rakije – dakle, od pamtiveka! Još su stari zanatlije u tursko doba, kad bi uzimali „merak-pauzu“, pili pred dućanima i raspravljali da li će biti kiše.

Proglas Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije kao poziv na opštinski ustanak protiv okupatora i domaćih izdajanika, naišao je na snažnu i jednodušnu podršku mesnih komunista i dobrog dela stanovništva. Ovaj zov Partije u borbu prihvaćen je kao neophodan i jedini izlaz iz date situacije — iz ropstva.

Uoči 22. juna nepoznati kurir doneo je Milošu Popovu – Klimi poruku od kikindske partijske organizacije, odnosno od Proke Sredojeva, poznatog partijskog aktiviste. U pismu, drugova iz Kikinde upozoravali su dragutinovačko-beodranske komuniste o uznemirenosti, sumnjivim pokretima i pripremama fašističke vojske u kikindskom garnizonu. Pismo je skretalo pažnju na još veću budnost komunista i rodoljuba.

Miloje Čiplić sе rоdiо 25. fеbruаrа 1912. gоdinе u Nоvоm Bеčејu. Nјеgоvi rоditеlјi, nоvоbеčејski učitеlјi, оbеzbеđivаli su uslоvе svојој trојici sinоvа, оd kојih је Мilоје biо nајmlаđi, dа sе u srеđеnој, tihој pоrоdičnој luci nеоmеtаnо priprеmајu dа nа hiјerаrhiјskој lеstvici grаđаnskоg društvа zаuzmu višе pоlоžаје оd njih sаmih.

Vranjevo, kao naselje nastalo je prilikom razvojačenja Potisko - Pomoriške granice 1751. godine. Srbi koji su čuvali austrijsku Monarhiju od Turaka, i koji su se na ove prostore doselili posle velike seobe 1690, a nisu želeli da se odsele u Rusiju, osnovali su od strane austrijske krune, tzv. Velikokikindski dištrikt sa sedištem u Kikindi.

Ako neko nekada bude pisao hroniku ovog festivala morao bi da započne sa godinom 1992, kada je u Vatrogasnom domu u Negotinu, u okviru „Mokranjčevih dana“, kao gost, nastupio dečji hor iz Bočara sa svojim dirigentom Zagorkom Zagom Jegdić, gde su brojni svedoci ovog muzičkog događaja bili oduševlјeni pevačkim umećem ove dece i svežinom njihovih glasova.

Ove godine i nekako baš ovih dana, navršava se tačno 20 godina od prvog saziva Tiske akademije akvarela, koja u kontinuitetu traje do danas.  Na svim brošurama, katalozima, monografijama i uopšte tragovima o trajanju ove akvarelističke likovne kolonije, naći ćete nepobitna fakta da su 1995 Milorad – Miša Berbakov, Zdravko Mandić, Grujica Lazarević, Đorđe Simić i Vlastimir – Vlasta Nikolić odlučili da osnuju ovu umetničku koloniju u Novom Bečeju, u prostoru Radničkog univerziteta na Tisi, a u okrilјu Doma kulture.

Dušan Josimović rođen je 22. septembra 1949. godine u Novom Bečeju, od oca Miroslava i majke Velinke. Osnovno obrazovanje i gimnaziju završio je u rodnom mestu. Svoj radni vek proveo je u pošti, a danas, kao penzioner i slobodni umetnik, živi u Novom Bečeju sa suprugom Radmilom.

Posle prvog svetskog rata roditelji Gligorija i Jovanke Popov napustili su Dragutinovo i odselili u Rusko Selo za parčetom zemlje, „u kolonizaciju“. To malo „crnice“, dug Agrarnoj banci za gradnju kuće i druge nevolje stvarali su život tegobim i siromašnim.

Rođen 1913. godine, vaspitan u naprednoj seljačkoj porodici još kao dečak Miloš je omiljen u susedstvu u svome kraju. Prirodno bistar i otresit, najbolji je đak među svojim vršnjacima. Još kao strariji gimnazijalac počinje da se bavi političkim radom osuđujući monarhošašistički režim i diktaturu Aleksanda i Živkovića. A kada je posle završene gimnazije stupio u poljoprivrednu školu, po prvi put je izrazitije ispoljio svoju buntovničku narav prema nepravdi i protekcionaški raspoloženim nastavnicima. U ovoj školi je „zbog neposlušnosti i nediscipline“ imao prvi susret sa žandarmima.

Dvadeset i drugog juna 1941.godine, bila je nedelja, fašisti su preduzeli prvu veću  i organizovanu akciju protiv komunista i drugih rodoljuba.

Toga dana okupator, pooštrava mere protiv stanovništva u vezi kretanja i obaveštavanja. Najpre je počelo oglasom putem opštinskih dobošara, da svi posednici radio-prijemnika i bicikla predaju iste opštini u roku od dvadeset i četiri časa. Na ovaj način i onako mali broj prijemnika u selu bio je povučen a meštani su ostali bez najpogodnijeg sredstva informisanja u času kada su vesti bile najnužnije s obzirom na značaj i unutrašnjih i spoljnjih događaja.

Pavle Janković - Šole, rođen 19. januara 1939. godine u Novom Bečeju, bio je jedan od najcenjenijih srpskih pesnika, čija je poezija, iako prvenstveno namenjena deci, nosila duboke poruke i za odrasle. Njegovo ime se u književnosti veže za autentičan i nežan pristup detinjstvu, čineći ga vrsnim poznavateljem dečjih misli i snova.

Možda razlog treba izmisliti

Možda relaciju između zamisli i konvencionalnog ostvarenja u tradicionalnim tehnikama slikarstva, kao i odnos između takve slike i njene fotokopije (koja sadrži dodatke od fotografija i predmeta), smatram merljivom, možda čak istovetnom.

Pozorišni rad Jovana Kneževića uglavnom je fragmentarno poznat naročito od vremena kada je osnovao sopstveno glasovito teatarsko društvo u jesen 1860. Tada se pramenom političke klime u Ugarskoj i dobijanjem veće političke slobode i samostalnosti (tzv. Oktobarska diploma 1860.), ponovo uspostavlja aktivan pozorišni život među Srbima nakon desetogodišnje Bahove apsolutističke torture.

Jedan od najznačajnijih portreta iz sredine 19. veka, koji čuva sećanje na nekadašnji Kuman, jeste portret Stevana Sekulića, beležnika iz ovog mesta. Ovaj portret, urađen 1854. godine, delo je Nikole Aleksića, čuvenog srpskog slikara poznatog po klasičnim motivima i izraženom smislu za detalj. Dimenzija 50x60,5 cm, naslikan u tehnici ulja na platnu, predstavlja jedno od najranijih zabeleženih likovnih svedočanstava o stanovnicima Kumana.

Zakon o društvenoj brizi o deci stupio je na snagu 2.7.1992. godine. Od tog datuma su počele promene u funkcionisanju i radu predškolskih ustanova.

Radna 1992/93. godina je bila veoma teška, inflacija je bila velika, jedva se preživljavalo. Od Ministarstva za boračka i socijalna pitanja smo dobijali "polutke" za ishranu dece.

Ugledni kumanački učitelj Aleksandar "Šandor" Popović rođen je u Bačkom Petrovom Selu, gde mu je otac bio opštinski činovnik. Kasnije je živeo u Beogradu, gde je ostvario svoju profesorsku karijeru. Supruga mu je bila Cveta Horvatova, sestra poznatog apotekara Dušana Horvata, a otac joj je bio učitelj Radislav.

U vreme rođenja i godinama detinjstva i mladosti Josifa Marinkovića. Vranjevo je bilo najrazvijenije i najbogatije naselje velikokikindskog Dištrikta. Nalazeći se na plovnom rukavcu reke Tise, ono je bilo mesto žive trgovinske razmene. Tu se nalazio veliki sabirni magacin za izvoz žitarica, pa su proizvođači susednih sela tu dovozili i prodavali svoje proizvode, a isto tako i kupovali raznovrsnu robu drugih proizvođača.

Porodica Košut živela je u skromnoj kući pokrivenoj trskom, sa malim, zamagljenim „pendžerima“ iz kojih je Tivadar gledao i stvarao svoj svet. Sedeći uz petrolejku, slušao je priče starih žena o stvaranju sveta, Adamu i Evi, potopu, Hristu i njegovim čudima, razmišljajući kako bi bio srećan da sve to može da naslika.

Zašto vranjevčani nisu želeli da se Vranjevo i Novi Bečej spoje tridesetih godina dvadesetog veka?

Između dva svetska rata Vranjevo i Novi Bečej bili su dve posebne administrativne opštine. Stvaranjem banovina u Kraljevini Jugoslaviji 1929. došlo se na ideju da se svuda, tamo gde je, pre svega, ekonomski bilo opravdano, dođe do spajanja naselja. Udruženje trgovaca i industrijalaca, na čelu sa Gigom Jovanovićem, najviđenijem novobečejskim građaninom toga doba, pokrenulo je ovu ideju smatrajući da Vranjevo i N. Bečej treba da se spoje u jedno mesto.

„Polet“, fabriku cigle i crepa, osnovali su u N. Bečeju, braća Bon, početkom 20. veka, koji su imali, već tada, slične fabrike u Kikindi i Žombolju, osetivši da je novobečejska glina veoma zahvalna, za ne malo njihovo bogaćenje.

Osnivač prvog srpskog profesionalnog pozorišta, rođen je u Novom Bečeju (tada Vranjevu) 26. septembra 1818. godine, od oca Mojsija, trgovca, i majke Sofije, domaćice. Ljubav prema pozorištu i glumcima nosio je još iz roditeljskog doma.

Nevenka Brusin upisala se u istoriju kao prva glumica iz malog vojvođanskog mesta Kumane, koja je krajem 19. veka krenula putem pozorišne umetnosti i ostavila trajan trag u kulturi svoga vremena.

Prva Srpska Zemljoradnička Zadruga osnovana je u Vranjevu mesecu novembra 1909. godine. Osnivači zadruge bili su: Dušan Vujackov, Bogoljub Malešev, Miloš Isakov, Ivan Popov, Nova Dujin, Živa Malešev, Živko Pejin, Nikola Tomašev, Marinko Perić, Arkadije Miletić, Živa Pantelić, Joca Vrebalov i Isa Tomašev. Za pretsednika zadruge izabran je Dušan Vujackov, a za poslovođu Bogoljub Malešev, koji su i najviše zasluga stekli oko osnivanja zadruge.