U susret 25. izdanju „Obzorja na Tisi“, osim onog uobičajenog i očekivanog hvalјenja originalnih postignuća ovog, u nas potpuno jedinstvenog festivala, te pominjanja njegovih velikih trenutaka i interpretativnih uspeha brojnih umetnika, organizatori su odlučili da portret Dana Josifa Marinkovića oslikaju monografijom, koja bi s obzirom na sačuvanu bogatu dokumentaciju, svakako mogla biti i najautentičniji svedok njihove istorije.

Današnje posmatranje i procenjivanje uloge i koncepta ove, za Novi Bečej, ali i ceo naš muzički i kulturni život dragocene manifestacije, svakako ide u prilog tvrdnji da je ona donela specifične standarde u negovanju domaće, prvenstveno vokalne muzike, ali i osvetlila značajne vrednosti srpske muzičke istorije i, što je posebno važno, podstakla stvaranje novih dela.

Rođen sam u Vranjevu (Banat) 11. oktobra 1851. god. od oca Jovana i matere Mileve. Po svršetku osn. škole i niže realne gimnazije, otac je hteo da produžim gimnaziju, pa da posle pređem na Univerzitet. Ali mene je vukla želјa da učim muziku, jer od ranog detinjstva najmilija zabava bila mi je pesma i svirka, – pored nje sam odrastao. Otac mi je svirao u tamburu, a mati u gitar, i oboje su rado i lepo pevali.

Muzička dela Josifa Marinkovića pripadaju vrhunskim dometima srpskog romantizma 19. veka. Ona otkrivaju razne strane njegove ličnosti – vedru, osunčanu u solo pesmama i patriotsku, gdekad i tragičnu u horovima. Stilske okvire koje je prihvatio u mladosti, zadržao je tokom celog života, ali ih je uvek nadograđivao, naročito u harmonskom pogledu. Nјegove prve kompozicije su nastale u periodu „uspona ideologije...omladinskog pokreta“ i „procvata romantičarske patriotske poezije“, „ali i prefinjenih i osećajnih štimunga romantičarske lirike“.

Vranjevo, Franjevo, ili šanac Vranjevo je naselјe u Banatu, koje su sredinom XVIII veka, posle razvojačenja Potisko-pomoriške granice, naselјavali Srbi graničari iz Bačke. Vranjevo je od 1774. do 1876. bilo u sastavu Velikokikindskog dištrikta¹, autonomne teritorijalne oblasti u okviru Habzburškog carstva i imalo je povlašćen položaj. Vranjevo je 1806. dobilo status varošice i pravo da organizuje dva vašara godišnje. Posle ukidanja Dištrikta (1876) pripalo je Torontalskoj županiji, odnosno novobečejskom srezu.

U Svesci Matice srpske (Građa i prilozi za kulturu i društvenu istoriju), broj 6/1987, mr Milana Bikicki, u tekstu Prvi koraci u muzičkom vaspitanju u Srba u Ugarskoj piše:

Ime kompozitora Josifa Marinkovića Novobečejci, a posebno žitelji dela naselja Vranjevo, izgovaraju sa pijetetom — i s pravom, jer je reč o najznamenitijoj ličnosti rođenoj u ovom gradu.

14–15. maj 1993.

Posle višemesečnih priprema i traganja za koncepcijom i sadržajem, prvi Dani Josifa Marinkovića – „Obzorja na Tisi“, održani su 14. i 15. maja 1993. godine u Radničkom domu „Jovan Veselinov Žarko“ u Novom Bečeju.

11–13. maj 1994.

Uspešna organizacija prvih „Obzorja na Tisi“ nije ostala nezapažena u muzičkim krugovima Srbije.

25–27. maj 1995.
Otvoreno takmičenje solo pevača

Posle prva dva „Obzorja na Tisi“, organizator je sa još većim žarom i blagovremeno započeo pripreme za treći festival.

23–25. maj 1996.
Pozivni kompozitorski konkurs

Vredni kulturni poslenici iz grada na Tisi, nakon više nego uspešnog prvog takmičenja solo pevača, s nesmanjenim elanom organizovali su 4. „Obzorja na Tisi“, održana od 23. do 25. maja 1996. godine, kao prvi pozivni kompozitorski konkurs za solo pesmu.

29–30. maj 1997.

Poslednjih majskih dana 1997. godine, varošica na levoj obali Tise po peti put je bila u znaku Dana Josifa Marinkovića.