Kao što u pozorišnoj umetnosti nije bilo, ili nije sačuvano nasledstvo iz srednjeg veka, tako toga nasledstva nema ni u muzici. Srednji vek u muzici Srba nije mogao poslužiti kao inspiracija za stvaranje srpske muzičke umetnosti.

Pored kafana, pozorišnih i drugih predstava razonodu novobečejcima je pružao i film. Izgleda da su se tridesetih godina dvadesetog veka i oduševljavali filmom, jer je, na primer, 1927. godine, bilo čak tri bioskopa u Novom Bečeju i Vranjevu.

U drugoj polovini devetnaestog veka bilo je, verovatno, opšta pojava, da se sport javlja kao potreba koja upotpunjuje tokove kapitalističkog načina privređivanja. Jahanje, lov i konjske trke kao i mačevanje bili su sportovi i prethodne društveno-ekonomske formacije — feudalizma, ali su se njime bavili kao i u doba robovlasništva samo oni ekonomski najpovlašćeniji.

Jovan Knežević-Caca, osnivač prvog srpskog pozorišta, rođen je u Vranjevu 26. septembra 1818. godine. Otac mu je bio Mojsije, trgovac i majka Sofija, domaćica.

Posle završene osnovne škole u Vranjevu, odlazi u Kečkemet na dalje školovanje. Tamo je završio šest razreda latinske škole što je, za tadašnje prilike, bilo solidno školsko obrazovanje.

U vreme osnivanja diletantske družine u Novom Bečeju (1830), što je bio izuzetan događaj, Knežević je imao dvanaest godina i baš tada se pripremao za odlazak na školovanje u Kečkemet.

Draginja Ružić Popović, rođena 2. oktobra 1834. godine u Vranjevu, od oca Luke, svešteniika i majke Milice, domaćice.

Posle očeve smrti, našlo se u prvoj generaciji glumaca Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, sedmoro dece (pet kćeri i dva sina) sveštenika Luke Popovića iz Vranjeva, Draginja je prva otišla 1860. godine u Srpski Čanad i stupila u tamošnju diletantsku družinu.

Dr Jene Sentklarai, rođen je 21. januara 1843. godine u Vranjevu. Otac Naum Nedić, je bio žitarski trgovac, pa posle nekoliko trgovačkih neuspeha morao je likvidirati s trgovinom i do kraja života bavio se poslovima senzala. Majka Mađarica — Žofija Salaji, domaćica, rodom iz Čantavira. Kuća im je bila u današnjoj Ulici Svetdzara Markovića br. 24 u Vranjevu. Njegovo kršteno ime je Evgenije Nedić.

Joca Savić, rođen je u Novom Bečeju 10. maja 1847. godine. Otac Vasilije, trgovac i majka Marija, Austrijanka, domaćica. Kuća im je bila na uglu Ulice Jaše Tomića i Ulice revolucije.

U Novom Bečeju je završio tri razreda osnovne škole i s nepunih deset godina s roditeljima prelazi u Beč, gde nastavlja školovanje. Posle završetka gimnazije (otac je želeo da Joca nastavi studije i da postane arhitekta), Joca je, na žalost roditelja, pošao stopama starijeg brata i postao glumac. Za to mu se ukazala brzo prilika, odmah po završetku gimnazije.

Aleksandar Berić rođen je 13. juna 1906. godine u Novom Bečeju. Njegov otac Ivan Berić bio je knjigovođa u Vranjevačkoj srpskoj štedionici u Novom Bečeju, rođen u Starom Bečeju, a majka Draga, rođena Dimitrijević, bila je domaćica iz Subotice.

Interesantno je istaći da u momentu upisa u knjigu rođenih (13. juna 1906) nije određeno ime novorođenčetu, već je to učinjeno naknadno 1. jula, kada je otac izjavio da će se dete zvati Šandor (Aleksandar).

Aleksandar Berić spada u red onih malobrojnih komandanata u aprilskom ratu (1941) stare Jugoslavije, koji su učinili sve što je bilo u njihovoj moći da se odupre neprijatelju i da mu se ništa ne preda već da sve što osvoji mora platiti velikim žrtvama u ljudstvu i materijalu.

Josif Marinković se rodio u Vranjevu, 3. septembra 1851. godine. Otac mu je Jovan, po zanimanju zemljoradnik i majka Mileva rođena Savić, domaćica.

U Vranjevu je završio tri razreda osnovne škole, a četvrti razred nemačke škole u Petrovaradinu. Ta godina u Petrovaradinu, poslužila je kao priprema za dalje školovanje, koje je nastavio u Novom Vrbasu i u Kikindi, da bi zatim završio učiteljsku školu (Preparandiju) u Somboru.

Žarko Čiplić, učitelj, rođen 27. marta 1887. godine u Starom Bečeju. Otac Jovan, učitelj i majka Sofija rođena Gavrilović iz Srpske Crnje, domaćica.

Osnovnu i građansku školu završio je u Starom Bečeju, učiteljsku školu u Somboru. Učiteljsku školu završio je 1908. godine kao najbolji đak generacije. Za sve vreme školovanja u somborskoj Preparandiji izdvajao se izvanrednin darom za muziku — imao je divan glas (lirski bariton), a isticao se i sviranjem na violini. Isto takav smisao ispoljio je i u slikarstvu, što je zapaženo još u osnovnoj školi.