Podaci o vlasniku i fotografu ateljea Foto „Rojal” do današnjih dana nisu pronađena, tako da smo se tokom istraživanja uglavnom oslanjali na kazivanja starijih meštana. Na osnovu toga smo saznali da je, prema jednima, atelje Foto „Rojal” bio smešten u jednoj od prostorija hotela „Rojal”, kasnije hotela „Jadran“. Prema drugima, atelje je bio u veoma lepoj dvorišnoj zgradi pored bioskopske dvorane bioskopa „Rojal”, koja je izgorela tridesetih godina XX veka.

Ipak, skloni smo mišljenju da se atelje „Rojal” ipak nalazio u prizemlju impozantne građevine hotela i da je imao pogled na  glavnu ulicu, što je bilo uobičajeno za fotografske ateljee.

Signature sa datumom na poleđini fotografija nam ukazuju da je atelje „Rojal” bio dostupan građanima od kraja tridesetih do kraja četrdesetih godina XX veka.

Došavši iz Zrenjanina u Novi Bečej krajem tridesetih godina XX veka, Jožef Kožik useljava svoj atelje u prostoriju gde je nekada bio atelje Konstantina Vukova (Maletićeva kuća ili pak Zanatski dom). Na toj adresi je radio sve do 1948. godine, da bi se posle prodaje kuće u kojoj je boravio, u ulici Jaše Tomića 32, vratio u rodni Zrenjanin.

U gradu kraj Begeja otvara foto-atelje i nastavlja da se bavi fotografskim zanatom. Tih godina bio je redovan član komisije za polaganje stručnog ispita za buduće fotografe. Pored mnogih kandidata, pod Kožikovim nadzorom stručno znanje su stekli Geza Sakač, Olgica Pušić, a kasnije, 1957, i Rozalija Čejtei¹⁴. Krajem pedesetih ili početkom šezdesetih godina XX veka Jožef Kožik se odselio u Australiju, gde je proveo ostatak života.

¹⁴ Prema postojećim izvorima, Rozalija Čejtei je jedina žena fotograf iz Novog Bečeja, ali ona nikada nije imala atelje u svom rodnom mestu.

Fotograf Lajoš Čanji rođen je u Novom Bečeju. Posle osnovnog obrazovanja roditelji su ga dali na zanat kod Konstantina Vukova, gde je izučio fotografski zanat u periodu od 1932. do 1934. godine. Kratko vreme je radio u Čurugu, da bi se za vreme okupacije (1941-1944) vratio u svoje rodno mesto. Konstantin Vukov ga je 1950. godine primio za pomoćnika, te je u njegovom ateljeu nastavio usavršavanje fotografskog zanata.

Kada su fotografski majstor Vukov i njegova supruga ostarili, Čanji je sa svojom suprugom Margitom preuzeo brigu i staranje o njima. Iz sećanja dr Konstantina Vukova, unuka fotografa Vukova saznajemo: „Čika Čanji je brižno vodio računa o mom dedi i babi kao da im je sin rođeni bio. Svu onu pažnju koju moji roditelji iz Mađarske nisu bili u mogućnosti da pruže, on im je pružio”. Posle smrti Konstantina Vukova, Čanji se sa svojom porodicom useljava u tu kuću i nastavlja bavljenje fotografskim zanatom sve do sredine sedamdesetih godina, tačnije do 1978. godine, kada se penzionisao. Inače, porodična kuća Lajoša Čanjija nalazila se u ulici Tapai Šandora, odmah na početku ulice sa sunčane strane, pod brojem 20.