rođen u Prilepu 1956. godine. Sa roditelјima došao u Kumane na početku drugog polugodišta, januara 1964. godine. Još kao učenik osnovne škole rado je igrao fudbal za vreme časova fiskulture, odmora ili pre i posle nastave. Bio član ekipe razreda kao reprezentracije škole i sa svojim vršnjacima ostvarivao zavidne rezultate. Tako je i zapažen kao darovit dečak jer fudbal mu je išao od noge. Već kao 17-to godišnjak debituje u kumanskom prvom timu i igra od 1972. do novembra 1975. godine.
Afirmisao se kao centarfor - izraziti golgeter. Iako je nizak rastom, oko 165 cm zadavao je velike muke protivničkoj odbrani i golmanima. Dribler malog prostora, startna brzina odlična. Kada mu je lopta u nogama teško su mu mogli oduzeti. Golove je davao iz, tako reći, nemogućih pozicija. Dovolјno je bilo da samo vidi gol i lopta je već bila u mreži. Rođen je da daje golove. Na prvi pogled delovao je tromo, bezvolјno, ali je bio lukav, znao je kako prevariti odbranu i postići gol. Čak je golove davao i glavom a i iz dalјine - iznenadnim preciznim šutem. Nije bilo utakmice a da Rista ne da, bar, jedan gol. Nije bio sebičan, pa po svaku cenu samo da on daje golove.
U jesenjoj sezoni 1975. godine postigao je 33 gola u 11 utakmica. Kao izraziti golgeter, novembra 1975. godine, odlazi u Proleter iz Zrenjanina gde je šef stručnog štaba bio Milan Galić. Već tog meseca debituje na utakmici sa Varteksom iz Varaždina i postiže gol. U ovom timu igra do januara 1977. godine kada prelazi u Radnički iz Zrenjanina. Naporni treninzi i profesionalnost uticali su da mu u aprilu 1976. godine obole prepone, odlazi na operaciju prepona a nakon toga duža rehabilitacija i povratak fudbalu.
U Radničkom iz Zrenjanina igrao prolećnu sezonu 1977. godine a trener bio Milenko Rus. U ovoj polusezoni dao je 12 golova.
Otići iz jednog malog kluba u klubove kao što su Proleter a zatim i Radnički za Ristu je bio pravi izazov. Da li će se snaći u novoj sredini i kako će ga fudbaleri primiti? To su profesionalni odnosi. Zahtevi veliki. Treninzi vrlo naporni. Na utakmici se traži uspeh. Za tu prolećnu sezonu 1977. godine sa Radničkim iz Zrenjanina bio na pripremama u Baškim Vodama.
Jula 1977. godine dolazi u Jedinstvo, Novi Bečej i ostaje sve do, skora kraja 1987. godine. Zatim, jednu takmičarsku godinu je igrao za Roham iz Nove Crnje. Za svoje Kumančane igrao je oko tri godine na početku karijere i oko tri godine pred završetak fudbalske karijere tj. zadnje utakmice odigrao u prolećnom delu 1991. godine.
Najviše je igrao kao centarfor, ali igrao je i polutku, krilo što je zavisilo od taktičkih varijant trenera. Risti i nije bilo toliko važno koji broj dresa nosi, on je znao da se od njega očekuje da daje golove, i da njegov tim da više golova od protivnika. Ne seća se koliko je tačno dao golova ali misli da ih je bilo preko 200. Svi golovi koje je postigao su mu dragi ali najdraži su drugi i treći gol na utakmici u kvalifikacijama za Vojvođansku ligu 1979. godine Jedinstvo, Novi Bečej - Senta, Senta i ta pobeda od 4:1, tako da se Jedinstvo plasiralo u viši rang. Ali najdraže mu je osvajanje prvog mesta 1973/1974. godine kada je Kumane otišlo u viši rang - "B" ligu fudbalskog područja Zrenjanin. Tada je postigao, čak, 33 gola i taj rekord će još dugo on držati.
Oženjen je, radi i živi u Kumanu.
