rođen u Melencima 1955. godine. Otac Brane bio je poznat fudbaler Rusande iz Melenaca. Još kao učenik osnovne škole a i pored oca, zavoleo je fudbal. Verovatno da su i nasledne osobine - geni uticali da ga fudbal više interesuje no druge vrste sporta. Bio je član razredne ekipe, pa reprezentacija škole iz Kumana sa kojom je osvajao prvo mesto na međuškolskim takmičenjima osnovnih škola opštine Novi Bečej. To je generacija u kojoj su igrali Radin Dušan, Risteski Stevan, Vlajkov Stevan i drugi.
Po završetku osnovne škole, 1970. godine upisao srednju Tehničku školu, mašinski smer u Zrenjaninu. Te jeseni nakon kraće pauze Kumančani se, opet uklјučuju u redovno takmičenje - opštinska liga fudbalskog područja Zrenjapin. To mu je omogućilo da počne sa treninzima na pravom fudbalskom igralištu. Tada nije bilo podmlatka već su stariji i mlađi zajedno trenirali. U proleće 1973. godine kao 17-to godišnjak igra za prvi tim. Pripada generaciji koja je 1973/1974. godine osvojila prvo mesto i plasirala se u viši rang takmičenja - "B" ligu fudbalskog podsaveza Zrenjanin.
Visok oko 182 cm crnomanjast, lepih crta lica i fizičke konstitucije. Uglavnom js igrao u odbrani na mestima beka, halfa, centarhalfa. U vazduhu se odlično snalazio. Sa odličnim odrazom lako je zaustavlјao visoke lopte s obzirom da je odlično igrao glavom. Odlazio je pred protivničkim golom, kad se izvodio korner ili slobodan udarac sa krilnih pozicija i bio prava opasnost za protivničkog golmana. Odlično je izvodio slobodne udarce sa 16-25 metara. Jak i prscizan šut dozvolјavao je da izvodi slobodne udarce i direktno ugrožava gol. U dosta slučajeva je, tako, bio i strelac.
Kao afirmisanog fudbalera - odbrane tražili su ga i drugi timovi koji igraju u viši rang takmičenja, i tako je igrao u:
- Jedinstvo, FOP Novi Bečej od jeseni 1975 do proleća 1977. godine
- Rusandu, Melenci u proleće 1980. godine
Kada se vratio u Kumane na utakmici 10. 4.1977. godine sa FK Begom iz Novog Itebeja, posle skoka a u borbi sa protivničkim igračem, imao je prelom obe kosti potkolenice desne noge, ali srećom nije bio otvoren prelom iako se noga okrenula za 180 stepeni. Posle oporavka - rehabilitacije i dalјe je uspešno igrao fudbal sve do kraja jeseni 1980. godine.
Od datih golova najdraži mu je protiv FK Vojvodine iz Novog Sada na dan oslobođenja Kumana, 2.10.1975. godine. Dok je igrao za Kumane odigrao je dve utakmice i protiv Proletera iz Zrenjanina u 1974. i 1975. godini, a kada je igrao za Novi Bečej tj. Melenci igrao je protiv timova Banatske i Vojvođanske lige.
Fudbalsku karijeru završio je u svojoj 25-oj godini, verovatno i zbog preloma noge, jer je, ipak, osećao posledice. Da nije imao ovaj prelom verovatno bi njegova fudbalska karijera bila znatno bogatija. Kasnije se jedno vreme bavio trenerskim pozivom. U klubu je trenirao pionire. Zatim se bavio i sudijskim pozivom. Zbog zauzetosti na radnom mestu nije dugo ostao u ovim zvanjima.
Oženjen, zaposlen u Novom Bečeju a živi u Kumanu.
