Dva učenika strednje Tehničke škole u Zrenjaninu, Momu i Ljubu, u jesen 1951. godine dovodi u Kumane Markov Slobodan - Maćeja, tadašnji predsednik fudbalskog kluba. Prihvata ih kao svoje sinove, jer u tadašnjem braku nije imao dece. Iako su stanovali u internatu u Zrenjaninu, dolazili su u Kumane ne samo za vikend već i preko nedelјe kada su imali slobodnog vremena. Obojica su bili vrsni fudbaleri. Jelić Momčilo je već od 1950. godine branio gol Proletera iz Zrenjanina. Igrao je sa tada već poznatim fudbalerima kao što su: Mošorinski Živa, Kirćanski, Prodanović, Ajnberger, Šoklovački, Oprijan, Đukić, Rašić, Đurčić i drugi. Proleter je tada bio član Treće savezne fudbalske lige 1950 /1951. g. Jelić je branio za Proleter i u sezonama:
- 1951/1952. - Srpska fudbalska liga
- 1952/1953. - Vojvođanska fudbalska liga
Zamenio je tadašnje golmane Mila Kosa i Stavana Čikoša a njega su nasledili golmani Zoran Martinov, Bela Šajbl a kasnije Aleksandar Martinović i drugi. U jesen 1953. godine odlazi na odsluženje vojnog roka, a posle vojske u 1954/1955. godini brani gol Radničko iz Sombora. Od 1956. godine živi, radi i igra za BSK Bečej, do 1958. godine kada je povredio meniskus i fudbalersku karijeru prekida u svojoj 25-oj godini života.
Radio je u Bečeju, Novom Bečeju, Novom Sadu, Cazinu i ponovo u Bečeju Moma se bavio i trenerskim pozivom. U Bečeju je vrlo zaslužan za poznatog golmana Mutibarića i igrača Kustudića.
Rođen u Zemunu 1933. godine. Obzirom da mu je otac radio na brodovima koji su putovali Tisom, Dunavom i Savom, često je menjao mesto boravka (Zemun, Bački Monoštor, Zrenјanin itd.). U Zrenјanin je došao 1947. godine i kao stipendista direkcije kanal DTD, bio učesnik srednje Tehničke škole. Već 1953. godine iz prvog braka ima sina Predraga, a u Bečeju 1976. godine, iz drugog braka, ima sina Branislava. Obojica žive u Bečeju. Moma se penzionisao 1984. godine , a umro je u Bečeju 19.04.1992. godine.
Momina druga supruga Katarina i brat mu Dušan bili su vrlo lјubazni u razgovoru koji sam, sa nјima, vodio u nјihovoj kući početkom septembra 1997. godine.
Moma je za Kumane igrao 1951/1952. godine. Odigrao je oko 20 utakmica. Na većini utakmica branio je gol Kumančana a igrao je i centarfora. Kumančani su ga zvali "čovek od gume". Ostao je u vrlo lepim uspomenama. Navijači su se divili nјegovim odbranama-paradama i smelim, vrlo uspešnim intervencijama, kao i igrom u navali.
Sve je to radio sa velikom lakoćom i umešnošću i bio je pravi uzor. Bio je visok oko 180 cm, vrlo lepe fizičke građe i crta lica. Pravi lepotan. Svojom pojavom plenio je srca ne samo navijača već i ženskog sveta.
Tomić Ljuba-Dolar je igrao za Kumane zajedno sa Jelić Momčilom.
Obično je igrao centarhalfa. Bio je visok oko 180 cm i lepe fizičke konstitucije. Odavao je utisak školovanog fudbalera i lepog vaspitanјa. On i Jelić bili su kao rođena braća. Odigrao je za Kumane 20 utakmica.
Nije mi poznato kada i gde je rođen, niti nјegov život posle odlaska iz Kumana i Zrenјanina. Pokušaji da ga pronađem nisu imali uspeha.
Ovo je samo pokušaj zahvalnosti obojici mladića koje je vezala ista sudbina đačkih dana. Putevi su im se razišli i ostaje pitanјe da li su se ikada više viđali ili setili sela Kumana.
