Na scenu naše naivne umetnosti Janoš Mesaroš se uključuje tokom ranih šezdesetih godina proteklog veka. Mladi i talentovani umetnik je tada član grupe naivnih umetnika "Selo" koju je u Novom Bečeju oformio Dragiša Bunjevački. Uz Bunjevačkog, svakako jednog od najzanimljivijih naivnih umetnika u nas, radili su Milica i Milivoj Mirić, Svetozar Kiselički, Tivadar Košut i Janoš Mesaroš.
Ova odrednica je veoma bitna za razumevanje ranih radova Janoša Mesaroša. Jer, mladi umetnik ne potpada pod koncepcijska obeležja tada modernih "škola" ili "krugova" naive a, kako to ispravno zaključuje Koviljka Smiljković, "Bunjevački je na mladog slikara više uticao svojim stavom i odnosom prema životu i umetnosti nego u formiranju njegovog likovnog identiteta". U Mesaroševim ranim radovima vidljiva je interesovanje da se motivom prepoznaju i zabeleže scene svakodnevnog seoskog života. Istovremeno, mladi slikar nastoji da uravnoteži odnos sadržaja i forme, da iznađe adekvatan način pikturalne realizacije, da dopre do vlastitog karakterističnog likovnog iskaza.
Tokom poznih sedamdesetih i početkom osamdesetih godina u Mesarešovom opusu se javljaju specifični motivi vojvođanskih pejzaža u kojima se svojevrsni "isečci" ravnice, poput letećih čilima uzdišu u nebo. Ti fragmenti plodnog, travnatog, cvetnog tla, u slici dobijaju izgled svojevrsnog simbola "čiste", izdvojene i sačuvane izvorne lepote prirode. Na jedan poetičan način slikar je stvarao apoteozu vojvođanskoj ravnici. U njegovim slikama se javlja jedna zasebna, suptilna i sasvim pitka doza slikarskog nadrealizma koja će tim ostvarenjima dati osobenu privlačnost. Treba istaći i osobenu jasnoću Mesaroševih pejzažnih prizora. Jasnoća naslikanih prizora je proistekla iz preciznog interpretiranja vlastite likovne misli ali i iz sugestivnog utiska da tim motivima "struji vazduh". Istovremeno, jasnim, zvonkim i čistim koloritom umetnik ostvaruje karakterističnu i jedinstvenu pikturalnu atmosferu svojih slika. Nastale krajem nesretnog dvadesetog i početkom neizvesnog dvadesetprvog veka, ovakve Mesaroševe slike, međutim, imaju i drugačiji prizvuk. U njima je moguće prepoznati čak angažovani stav i značenje jer objavljuju umetnikovu svest o ekološkoj ugroženosti, o potrebi zaštite životne sredine kao jedne od primarnih civilizacijskih problematika. Istovremeno, uz to izdvajanje fragmenata pejzaža, ti prikazi razdvajanja, rastakanja i raspadanja tla imaju i drugačije metaforičke potencijale. Nije li takvim slikama ovaj umetnik anticipirao neke od sudbinskih događanja rascepa jedne države, nije li tim naizgled idiličnim viđenjima naslutio sudbinska razdvajanja, udaljavanja, razgraničenja? Svakako se povodom ovih slika treba prisetiti i završnih prizora Kusturičinog "Undergraund-a" pa shvatiti koliko je anticipacijskih podudarnosti u shvatanju određenih događanja u ostvarenjima dva umetnika...
U slikarstvu Janoša Mesaroša permanentno egzistira i simbolička tema konja. Naravno, i ta tema je sudbinski vezana za vojvođansko podneblje, za ravnicu, za selo. Povezanost čoveka i konja, u ovim panonskim prostorima, egzistencijalno je značajna: s konjima se dolazilo na rad, u rat, na veselje, na poslednji put... U tom smislu Mesaroš "uklapa" konja u svoje pejzaže, za njih vezuje kola poput Nojeve barke, vazdiže ih u nebo, njima nadkriljuje usamljene salašarske kućerke ili karakteristično zelenilo okućnica... Kako se radi o simbolu, Mesaroš prikaz konja stilizuje i dovodi do karakterističnosti pikturalnog znaka, čak "zaštitnog znaka" vlastitog slikarstva. U aktuelnom trenutku Mesaroš je taj simbol pretvorio u izvor bezazlene prijatnosti i privlačnosti, u dokaze nekakvog vlastitog crtačkog i slikarskog virtuoziteta, često ga dovodeći do lapidarnog jezika karikature. Kao da slikar Janoš Mesaroš nastoji da konzumente svoje umetnosti oslobodi bremena sudbinskih tema i upozorenja, da ih udalji od manifestacija jedne trajajuće i transformišuće krize, kao da nastoji da im ponudi svojevrsne arkadijske prizore kojima je, možda moguće prenebregnuti i savladati svu tu egzistencijalnu pretnju kojom nas tako neštedimice obasipa naša stvarnost i naše svakodnevlje... Ili je u takvom nastojanju sadržano samo naivno verovanje jednog istinski dobronamernog slikarskog zanesenjaka i stvaraoca.
