Novi Bečej 14. jul 1914. – Sutjeska 13. jun 1943.
U rodnom mestu završila je osnovnu školu i jedan razred gimnazije, a zatim prelazi u Beograd gde završava gimnaziju i Umetničku školu kod profesora Ljube Ivanovića. Od 1937 - 1940, godine studirala je Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu u klasi Petra Dobrovića.
1937. godine postaje član SKOJ-a i član omladinske sekcije Društva "Ženski pokret". Osnivanjem omladinske sekcije i ženskog pokreta u Beogradu i aktivnošću žena komunista u njoj, stvoreni su uslovi za pokretanje lista "Žena danas". Jedan od najaktivnijih saradnika lista je i Paulina Sudarski.
1940. godina zateče je kao profesora crtanja na gimnaziji u Cetinju. Čim je izbio ustanak Paulina među prvima odlazi na Durmitor, u partizane, gde je odmah dodeljena upravi poznate partizanske bolnice Dr. Sime Miloševića. Ovde ostaje sve do svoje pogibije 13. juna 1943. Paulina je sa grupom od sedam bolničarki koje su pratile teške ranjenike sa Sutjeske poginula na istom mestu na kojem je poginuo i legendarni heroj Sava Kovačević. O herojskom držanju i smrti Pauline govori i Bilten Crne Gore iz 1943. godine.
Kao slikar Paulina je stalno bila vezana za svoj rodni kraj. Kada je sa roditeljima prešla u Beograd, školske raspuste je redovno provodila u Novom Bečeju. Beograd koga je Paulina morala voleti pošto se u njemu formirala kao čovek revolucionar i kao slikar, ni u čemu nije umanjio njenu ljubav prema rodnom zavičaju, koji je u njoj budio snažne inspiracije i u kojem je nalazila svoje omiljene motive. Iako, nije stigla umetnički da sazri, jer je slikarsku paletu zamenila puškom u borbi za socijalno i nacionalno oslobođenje, svoju veliku ljubav zapisanu bojom iskazala je na pejsažima , aktovima, portretima, ekspresionozmom, i brzim potezima kada slika aktove. Paulinin ekspresionizam nije okrenut tamnoj i zagonetnoj, već sunčanoj strani života. Volela je svetlost sunca. Zatalasanje vegetacije u toplu meku, ružičastu belinu ženskog lica i tela.
Njeni akvareli otkrivaju neposrednost u izrazu i sklonost za življa koloristička rešenja. Na tim malobrojnim buketima svežih boja, uzabranih na ravnini šarolikog zavičaja, iskazuje veliku ljubav prema rodnom kraju i slikarskoj paleti, ostavljajuć autentično svedočanstvo o svom Banatu.
Crteži su školski radovi, vežbe, skice i studije, zabeleške i intimni dnevnici. Olovka i hartija zabeležili su umetnicine najzanimljivije doživljaje, momente nadahnuća, nižući bezbrojne slike posvećene svojim učenicama. Na figuralnim kompozicijama sa temama uzetih iz života, kafana, sa uličnih klupa i enterijera ispoljena je sposobnost opšteg zapažanja i u njima je doživljaj umetnika neposredan i iskren.
Dobrovićevo slikarstvo ostavilo je trag u slikarstvu ove nežne slikarke. Đorđe Jović o nedovršenom delu Pauline Sudarski kaže: "Njeno slikarstvo nosi jedan dosta jasan stav prema materiji koja se slika i prema materiji kojom se slika. Bojom definisana portretnost kompozicije svedoči o slikaru čija je paleta očišćena od početništva i pripremljena za umetničku ozbiljnost. Sutjeska i neprijateljski rafali su tu umetnost izuzeli iz umetničke biografije Vojvodine i Jugoslavije".
