Na dostupnim geografskim kartama1 od sredine XVIII pa do sredine XIX veka naše ostrvo se proteže od ruševina starog grada na Tisi sve do oznake 68 kilometra. Njegova dužina je iznosila oko 600-700 metara, a širina 80-100 metara.
Na jednom planu Franjova (današnjeg Vranjeva) iz 1862. godine ostrvo je prikazano uzdužno rascepljeno. Veći deo je prema Bačkoj dok je manji prema Banatskoj strani.
Na drugoj geografskoj karti Geografskog instituta JNA iz 1930. godine ostrvo je ucrtano kao sprud koji je povezan sa Bačkom obalom. Po predanju čika Ilije Nešiča, inače jednog od osnivaša Udruženja sportskih ribolovaca, čiji je i otac bio profesionalni ribar pre Drugog svetskog rata, opis ostrva je sledeći: „Prvi čamac dobio sam od oca 1933. godine i od tada često sam veslao uzvodno do sadašnjeg ostrva. Tada je to bio peščani sprud u sklopu Bačke obale koji je nestajao prilikom većeg vodostaje Tise. Po predanju moga oca zbog okuke reke Tise voda je nemilosrdno prala banatsku obalu uzvodno od grada na Tisi. Iz tih razloga su postavljene mamuze iznad ostrva, sa Bačke strane, ne bi li umanjili odronjavanje obale sa Banatske strane. Vremenom se na mamuze taložilo granje, mulj i pesak i tako je nastao peščani sprud, a od njega sadašnje ostrvo.ˮ
Na vojno-topografskoj karti iz 1943. godine na potezu između ruševina starog grada na Tisi i oznake 68-og kilometra od ušća reke Tise u Dunav, nije uopšte obeleženo ostvo, a ni sprud. Ne bi trebalo imati sumnje u preciznost kartografa Trećeg rajha da im je slučajno izmaklo obeležavanje ostrva (ili maker spruda) pošto je uopšte poznato da su karte koje su rađene za vrema rata morale biti vrlo precizne. Po podacima o vodostaju reke Tise kod Novog Bečeja2 za 1940, 1941 i 1942. godinu zabeležen je izuzetno visok nivo vode: +756, +757, i +651. Sprud koji je na geografskoj karti iz 1930. godine vidljiv, prilikom izrade karte 1943. godine bio je definitivno pod vodom.
Po sećanju starijih meštana vegetacija ostrva se ponovo počela stvarati sredinom pedesetih godina XX veka. Pripovedanja našeg poznatog slikara Janoša Mesaroša to takođe potvrđuju, koji kaže: „Kao desetogodišnjak čamcem smo išli u voćnjak kod manastira prko Tise. Ne retko smo navraćali do ostrva koje je tada 1953.-1955. godine bilo skroz peskovito, bez kupina i drveća. Prilikom većih vodostaja ostrvo je bilo poplavljeno, a pri niskom vodostaju viši ljudi su komotno mogli pregaziti reku od severo-zapadnog špica do Bačke obaleˮ.
Krajem pedesetih godina pojavljuju se topole i vrbe da bi krajem šezdesetih godina ostrvo bilo zaraslo drvećem i niskom vegetacijom. U tom vremenu je ostvo dostiglo svoju maksimalnu veličinu od ponovnog nastanka. Špic ostrva prema Bečeju je bio od čistog sivog peska (tz. Dunavski) dok je špic sa južne – novobečejske strane bio nataložen žutim (tz. Tiskim) peskom, a muljem sa Bačke strane. Kod severo-zapadnog špica 100 do 150 metara se moglo gaziti uzvodno prema Bečeju po talasasto peskovitom dnu, dok kod južnog špica nizvodo, ne više od sedamdesetak metara. Prilikom niskog vodostaje na ovom delu, između južnog špica ostrva i ruševina starog grada na Tisi, postavljani su buradi kako bi obeležavalili plovni put za brodove i barže.
Prilikom izgradnje šlajza (na 65 kilometru), početkom sedamdesetih godina XX veka, koji povezuje kanala DTD sa Tisom, velike količine peska su korišćene sa ostrva. Taj momenat i povećanje nivoa Tise posle izgradnje brane na Tisi 1977. godine, su ključni razlozi zbog čega je ostrvo promenulo svoju ne tako davnu fizionomiju. Trebalo je da prođe više godina kako bi se pesak nataložio na južni deo ostrva dok bi ga nove generacije kupača ponovo otkrile. Severni deo ostrva ni dan danas nije povratio svoj prijašnji oblik, voda je prekrila sve te jame koje su ostale posle bagerisanja peska.
Zahvaljujući nekolicini entuzijasta i lokalnoj samupravi, u proleće 2014. godine južni deo ostrva je uređen. Postavljene su korpe za otpatke, roštilji, klupe, veliki sto, a i toalet. Obezbeđen je prilaz za više čamaca i brodica tako da je ostrvo sada postao deo nautičkog turizma.
1 Mađarski nacionalni arhiv Budimpešta (Magyar Nemzeti Levéltár Budapest)
2 Grupa autora – Istorijat na uređenju voda 1845-1975, DTD Gornji Banat, Kikinda 1975
S1 Mapa pod oznakom MNL OL S 12 – Div. XIII. – No.517:3 iz 1822. godine - Mađarski nacionalni arhiv Budimpešta (National Archives of Hungary)
S2 Mapa pod oznakom MNL OL S 12 – Div. XIII. – No.517:3 - Mađarski nacionalni arhiv Budimpešta (National Archives of Hungary)
S3 Plan Novo Bečejskog i Franjevačkog atar od Stefana Dilbera iz 1862. godine - Istorijski arhiv Kikinda
S4 Plan Novo Bečejskog i Franjevačkog atar od Stefana Dilbera iz 1862. godine - Istorijski arhiv Kikinda
S5 Nemačka vojna karta pod oznakom Ey 50 Blatt Nr. 36/4 Novi Bečej iz 1943. godine - Iz arhive Andre Karolja
