Duško je rođen u Vranjevu 1929. godine, a fudbal je počeo da igra u podmlatku Zvezde, kojim je rukovodio Laza Mečkić, 1943. godine. Sa izrazito snažnom fizičkom konstitucijom, još u tim mladalačkim — dečačkim danima, brzo je napredovao od podmlatka do prvog tima. U prvi tim je ušao sa sedamnaest godina igrajući levo krilo, uz tada prave fudbalske asove, kakvi su bili Bora Kovačev, Ratko Radonjić i Gajić — Šuga. Već tada, kao najmlađi član ekipe, Duško postaje golgeter Zvezde. Zapažene su te njegove, golgeterske, sposobnosti, ali u interesu igre tima prelazi u srednji red, gde njegovi kvaliteti dolaze do još većeg izražaja.
Zahvaljujući svojoj fizičkoj konstituciji Duško je, i iz srednjeg reda, sa mesta halfa, tri godine uzastopce bio golgeter u prvenstvu podsaveza Zrenjanin. Davao je golove sa pozicija koje su bile samo njemu svojstvene.
Fizička konstitucija, uz izraziti sportski talenat, omogućila mu je da postane svestrani sportista Novog Bečeja. Prvi je osvojio zlatnu značku ZREN u Novom Bečeju, što je značilo da je u lakoj atletici postizavao vrhunske rezultate. Trčao je 100 metara za 11,4 sekunde, skok u vis 165 om, u dalj 6 m itd. Posebno se isticao u razvoju košarke u Novom Bečeju. U vreme kad je košarka u Jugoslaviji bila u usponu, Duško je bio rezrezentativac Vojvodine.
Bio je jedan od vrhunskih fudbalera što ih je Novi Bečej imao. Ali njegovi doprinos nije ništa manji ni u periodu kada je prestao da igra, a novobečejski fudbal bio u najvećoj krizi. On se prihvata da vodi prvi tim i podmladak — tako reći — bez ičije pomoći, ali i bez finansijskih sredstava. Često je žrtvovao i svoja skromna novčana sredstva samo da se fudbalski klub održi. U tome je potpuno uspeo. Kao najveća nagrada za taj trud su pet izvrsnih pirvotimaca, izrasli iz podmlatka, koji su kasnije postali igrači drugoligaških klubova, a od tima Jedinstva stvorio ekipu koja se takmiči u Jedinstvenoj banatskoj ligi, tim koji je bio na pragu Vojvođanske lige.
