Giga je posle Prvog svetskog rata spadao u red najimućnijih Novobečejaca. Pored velike knjižare i skromne štamparije osnovane još 1898. godine, imao je veliku cvećarsku baštu na kraju glavne ulice Novog Bečeja, na čijem prostoru je izgrađeno posle Drugog svetskog rata desetak lepih stambenih zgrada, i salaš sa oko tridesetak jutara zemlje. Sve do smrti je bio direktor Tursko-bečejske štedionice čiji je kapital prelazio milion dinara.

Bio je aktivan društveni radnik: dugogodišnji predsednik Dobrovoljne vatrogasne družine u Novom Bečeju, starešina Sokolskog društva Novi Bečej i istaknuti član mnogih drugih organizacija.

Za svoje zasluge postao je redovni član Matice srpske u Novom Sadu.

Za života je podigao lepu grobnicu, sa nadgrobnim spomenikom, koji predstavlja ukras novobečejskom pravoslavnom groblju.

Giga, kao i mnogi drugi, nema nikog svoga u Novom Bečeju koji bi brinuo o spomeniku i o njegovom održavanju.