Posle završetka Drugog svetskog rata, tačnije, 1946. godine, opštine Novi Bečej i Vranjevo su se sjedinile i tako je nastalo jedno naselјe, ali pod nazivom VOLOŠINOVO. U znak zahvalnosti ruskim vojnicima, a posebno ruskom pukovniku Vološinovu, koji je dao svoj život za oslobođenje Novog Bečeja, naše mesto dobija naziv po njegovom imenu. Ta promena je, naravno, bila propraćena i na poštanskom žigu, koji je bio jednokružni, sa ćiriličnim i latiničnim natpisom VOLOŠINOVO. Poštanski ured je već 1947. godine koristio svoj službeni pečat sa ćiriličnim natpisom, POŠTA VOLOŠINOVO, sa državnim grbom u sredini. Što se tiče poštanskog žiga za poništavanje maraka, aprila 1948. još uvek se koristio žig sa natpisom NOVI BEČEJ, da bi tek od maja 1948. godine ušao u upotrebu novi žig sa natpisom VOLOŠINOVO. Naziv mesta na nalepnicama za preporučene pošilјke bio je ispisan samo latiničnim pismom, VOLOŠINOVO. Ćirilično-latinične nalepnice za preporučene pošilјke još su se koristile 1945. i 1946. godine (verovatno zaostale još od pre Drugog svetskog rata), ali u narednim godinama, pa sve do današnjih dana, koriste se isklјučivo one sa latiničnim natpisom.
U „PTT Vesniku“ februara 1946. i marta 1947. godine pominje se naše mesto kao Novi Bečej, a jula 1952. godine pominje se Vološinovo – kao pošta III reda direkcije Novi Sad. Takođe (mada), u „PTT Vesniku“ od 16. aprila 1952. godine, u broju 8, objavlјuje se informacija: „Odlukom Prezidijuma Narodna skupština NR Srbije grad Vološinovo menja se u Novi Bečej. Time i pošta menja naziv.”
Nije prošlo mnogo vremena od promene naziva Vološinovo u Novi Bečej i već početkom jula meseca 1952. godine u upotrebi su se pojavili jednokružni poštanski žigovi sa ćiriličnim i latiničnim natpisom, NOVI BEČEJ - NOVI BEČEJ. Od 1960/1961 godine, pored postojećih poštanskih žigova u upotrebi je i jedan skoro isti ali sa malo širim slovima. Ove dve vrste poštanskih žigova će biti u upotrebi sve do 1971. godine, kada se u bivšoj Jugoslaviji (SFRJ) uvode poštanski brojevi.
Novobečejski poštanski ured se sve do 1955. godine nalazio u prostorijama kuće Zoltana Luksedera. Kada se u ulici M. Tita broj 27, porodična kuća advokata dr Lasla Šafranja adaptirala, poštanski ured se uselјava u nju, gde će uz manjih prekida (zbog raznih adaptacija) ostati do današnjih dana.
