Socijalna zaštita predstavlja vrlo važnu komponentu društvenog standarda te kao takva zaslužuje i posebno mesto i pažnju od strane zajednice.
Broj lica koji se nalaze u stanju socijalne potrebe i koji su upućeni na socijalnu zaštitu od strane zajednice nije mali, a pokazuje i tedenciju porasta. Uzroci porasta broja ovih lica su veoma različiti pa je i tretman ovih lica u zavisnosti od toga različit. Utvrđeno je, međutim da je najčešći uzrok stvaranja kategorije nezbrinutih lica raslojavanje savremene porodice. Trogeneracijska porodica se cepa i stvara dvogeneracijska porodica pri čemu deda i baba redovno ostaju po strani i materijalno neobezbeđeni. S druge strane poremećaj porodičnih odnosa i česti razvodi brakova stvaraju novu kategoriju nezbrinutih lica, a to su deca i nezbrinute majke, pri čemu su deca redovno i vaspitno zapuštena. Obe ove kategorije u svakom slučaju su upućene na socijalnu pomoć od strane opštine. Jer, niske alimentacije koje sud dosuđuje na teret jednog od razvedenih roditelja nisu u stanju da pokriju ni najminimalnije troškove, dok starci i starice redovno odbijaju da tuže sinove i kćeri za izdržavanje pa tako ne ostvaruju ni ono najminimalnije. Služba socijalne zaštite čini izvesne napore u tom pravcu, ponešto i ostvari ali ipak dobar deo takvih lica ostaje na budžetu socijalne zaštite.
Ovim dvema kategorijama pridružuju se i lica čiji se hranioci nalaze na obaveznoj vojnoj službi, članovi porodica žrtava fašističkog terora, deca bez oba roditelje, stara lica bez bližih srodnika i dr.
Sva ova lica pod određenim zakonskim uslovima mogu da ostvare neki vid socijalne pomoći. Prema zakonskim propisima opština je dužna da obezbedi odgovarajuća sredstva po budžetu za zadovoljavanje potreba nezbrinutih lica.
U tom smislu u toku 1965. godine doneto je niz zakona i odluka iz oblasti socijalne zaštite sa kojima je učinjen vrlo krupan korak napred u odnosu na do tada važeće propise. Porodice kadrovaca, naprimer, imaće pravo na pomoć i posle dolaska hranioca iz armije ukoliko ovaj nije u stanju odmah da se zaposli, odnosno najduže tri meseca po dolasku. S druge strane očekuje se republički propis kojim će se izvršiti povećanje minimalnih i maksimalnih iznosa pomoći. Novi Zakon o pomoći ŽFT ostavlja rok za podnošenje zahteva za utvrđivanje svojstva ŽFT do kraja ove godine, a pored toga propisuje se visina osnovne pomoći koja je u proseku veća za 40% u odnosu na pomoći po ranijem zakonu.
Ostala je ipak jedna kategorija lica, i to najmasovnija kategorija čija prava još nisu utvrđena odgovarajućim zakonskim propisom. To su materijalno neobezbeđena lica, starci i starice i mlađa lica nesposobna za rad i bez imovine i srodnika koji bi bili dužni i u mogućnosti da ih izdržavaju. Za ova lica Opštinska skupština donosi Odluku kojom propisuje uslove za dodelu pomoći, vrstu i visinu pomoći. Zbog toga visina i nije usklađena sa stvarnim potrebama takvih lica, već je redovno zavisna od ekonomske moći opštine.
U ovoj godini, pak očekuje se donošenje Republičkog zakona o socijalnoj zaštiti koji će na jedinstven način regulisati pitanja socijalno nezbrinutih lica, a samim tim eliminisaće se i razlike u visinama pomoći propisanih od strane opštinskih skupština. Istovremeno, ovim zakonom biće rešeno i pitanje upućivanja u socijalne ustanove, porodični smeštaj dece i starih lica, ostvarivanje alimentacije od srodnika, kao i neka pitanja iz oblasti starateljstva, a koja nisu obuhvaćena Osnovnim zakonom o starateljstvu.
Sve nam ovo ukazuje na to da socijalna zaštita svakim danom dobija sve širi tretman i značaj, da se ovoj problematici prilazi sa više pažnje i razumevanja, a to je dobra garancija da će socijalna zaštita ubuduće da se razvija u pravcu stvarne brige o ljudima.
